تاریخچه
۲۷ اردیبهشت سال ۱۳۹۴ در جمعی با حضور مفاخر ادبی و هنری کرمانشاه در یک نشست غیر دولتی از طرف گروه فرهنگی دنگ پراومتنی به استحضار حاضرین رسید که در آن ۲۷ اردیبهشت را به نام “روز علی اشرف نوبتی پرتو کرمانشاهی “پیشنهاد میداد. که بااستقبال فرهیختگان کرمانشاه امضا و تایید گردید(گزارش ویدیویی این نشست در سومین سالیاد ۲۷ اردیبهشت منتشر گردید
در ۲۷ اردیبهشت ۹۵ یک ویژه نامه ی فرهنگی هنری با مطالبی از چهره های متعدد فرهنگی و هنری چون منصور یاقوتی .شهرام ناظری.عبداله جواری.کیخسرو پورناظری.روزبه داوودیان.دکترجواد کریمی.حشمت کم گویان.پروین داوودیان .محمدعلی سلطانی و…باهمکاری نشریه ی شهرمن به چاپ رسید.
در۲۷اردیبهشت ۹۶ نیز یک فیلم مستند از بیوگرافی استاد پرتو به قلم طاهره فیض به همراه گزارش تصویری دوسال قبل منتشر شد.
و در ۲۷ اردیبهشت امسال افتتاح درگاه اینترنتی ۲۷ اردیبهشت برای ارایه ی موضوعات مربوط به این روز رقم خورد و هم چنین برخی دکلمه ها از مجموعه اشعار ایشان و برخی تولیدات پراکنده ی دیگر نیز در این درگاه اینترنتی در دسترس قرار گرفت.
اهمیت ۲۷ اریبهشت
از دو منظر میتوان به این موضوع پرداخت.
نخست: برجسته کردن شخصیت انسانی شاعری که به عنوان تولید کننده ی فرهنگ و اندیشه ایی که خود بدان باورمند است و آنرا زیسته است و هرگز دامان به تملق و جیره خواری (متاع مرسوم روزگار)نیالوده و در یک خط سیر منطقی و فارغ از ایده الیسم و -قهرمان گرایی مرسوم دهه های پیشین ادبیات در شعرای اجتماعی سرا- به ستایش انسان و آزادگی میپردازد.وبه راحتی هر آنجا که ره و مسیر برایش نامشخص است جامه ی اگنوستیک (لاادریان)برتن میکند و فارغ از هر تشویشی برخلاف تئوریسین های ماتریالیست تاریخی قرن تلاشی سخت و نافرجام را برای ارایه دیدگاه ولو منطبق بر آرمان خواهی و هیجان ارایه نمی کند.
امواج جنجالی وپپولیستی جوامع و هزاران نویز ادبی که در فضای مجازی و حقیقی تریبون از یکدگر می ربایند از یک سو و شخصیت فارغ از جنجال پرتو از دیگر سو عملا امکان درک مفاهیم عمیق فکری با ویژگی هایی که با اجمال از آنها یاد شد را توسط جامعه ناممکن میسازد .
پس تلاش برای طرح این اندیشه ها تلاشی برای ایجاد تغییر در انجماد بی تفاوتی ها و فقر فکری جامعه است ونه نان قرض دادن به شاعری که دهه ی هشتم زندگی اش را سپری میکند .که او بی نیاز ترین شعراست و تاریخ بر این مهم گواه.
و منظر دوم اینست که: تئورهای بشریت قرن هاست که بر سر تفکیک شخصیت و تولید اندیشه قلم فرسایی ها کرده و خواهد کرداما این خروجی دیدگاه هنر برای هنر است که آشفته بازار کنونی را رقم زده ودر هر عرصه ایی هزاران غول کاغذی را پدیدار کرده است. غول هایی که بر کشتی تبلیغات رسانه ها موج سواری می کنند و بی آنکه حتی خود بدانند مقصدشان به زباله دان تاریخ ختم خواهد شد .نکوداشت ۲۷ اردیبهشت به سهم خود به نوعی کشیدن خط بطلانی براین جنجال حقیقت کش قرن خواهد بود.و تاییدی بر اندیشه ی درونی و دوری از شعار گرایی مفرط درهمه ی شاخه های اندیشه اعم از علم و هنرنیز.
و مختصر اینکه رسالت هنر و تعهد آن به جوامع ارجح بر تکنیک و تخصص است.
امید است که ۲۷اردیبهشت که پاسداشت “فرا ادبیات” است تکثیر شده و روز های بسیاری را در تکریم دیگر شاخه های هنر و اندیشه رقم بزند.و این میدان خالی از رهروان- یکبار برای همیشه -در سیر تکامل تاریخی خود شروع به نورافشانی کند. باشد که لبخند کودکان این سرزمین را تا فرداهای دور نگاهبان باشد.
وحید نظری کرمانشاهی -طاهره فیض – ۲۷ اردیبهشت ۹۷
