هه‌گ نووڕمه پێیه‌و خه‌ێده‌مه هۊرد وێنه‌ێ مناڵێگ ك له پاڵ ده‌ر كه‌ڵاسێگ وساس و وه حه‌سره‌تێگه‌و نووڕێه ناوێیه‌و،
– چوه‌ێگه نووڕیه پیمه‌و؟
– هۊچ دۊیه‌ته‌گه‌م.
– م دۊیه‌ت ت نیم، ئێ ویلكانه نیه‌م، نیهمهێ، نه نیهمهێ .
زۊ هه‌ڵسێده‌و پا، نه‌ێده ده‌وا، ده‌رچوودن، چه‌ویلم تا ئه‌وره‌ێگه بڕ كه‌ێ له شوونێ چوو، له ناو ڕزێ له‌و چادره‌‌‌یل چه‌ر‌مێیه گوم بوودن. له جی هه‌ۊرات ، بو نمرچ ناو چادره‌‌یله‌گه ئه‌زیه‌ت كه‌ێ، لوو فێشتر ئه‌و چادره‌یله دانه‌سه‌‌و بان تا خوه‌ر به‌ێده لێیان، ئه‌نجه‌ڵ ئه‌سپاوه‌گان بوو بڕ بوون، چۊ فه‌رمانده‌ێگ له ئوردوگاگه‌ێ بازدید بكه‌ێ سه‌ر كیشمه ناو هه‌ركام له‌و چادره‌یله، چه‌وم چووه مل ئه‌و فه‌قیره‌ێا، هه چۊ وه‌ركێگ له چنگ گورگ ده‌ر چۊدن له پشت ئه‌و په‌تووه‌یلێ گ خه‌ڵك له ڕێ خودا دا‌نه‌سه پێیان خوه‌ێ شاردێه‌‌‌سه‌و، چه‌وێ كه‌فێده لیم خوه‌ێ دزێده‌و، چمه نزیكه‌و تا ده‌سێ بارمه سه‌رێیا به‌شكه‌م دڵ پڕ له كڵ كوم ئارام بگرێ، فێشتر چووده دۊیا‌وه، رپه‌ێ دڵێ تیه‌ێدن، ویلكانه‌‌گه نه‌ێده پشت و شارێده‌وه‌ێ.
– نه‌وه نووا
– ئڕا ؟
– نیهمهێ، وه خودا نیهمهێ، زوور لیم نه‌كه، ویلكانه‌گه‌م دگیانه، توواێ بزاێ، پا وه مانگه، مناڵ براژنه‌گه‌م له بارێ بردین! تین ئه‌و دڵدان نه‌ێاد؟ بۊنه خۊنێ خوه‌ێ به‌س نییه؟ هه بیلن یه بزاێ، ویلكانێ بارێ، قه‌وڵێ دامه‌سه نازار دووسم. بێچاره داڵگ نه‌ێرێد ئڕاێ درس بكه‌ێدن، بنه‌ماڵه‌گه‌ێ ته‌رف و تۊن كردینه، خه‌ێرخوازێ له ڕێ خودا هێوه‌تێ كه‌ێدن. له زۊیه‌و دڵێ ها ویلكانه‌و، بیلا مناڵ ویلكانه‌گه‌م به‌مه پێ.
– كه‌له كارد نه‌ێرم دۊیه‌ته‌گه‌م.
– دروو ده‌ی. ئۊیه راسه زوواندان نییه.
هه‌رچێ هه‌وڵ ده‌م و ته‌قه‌لا كه‌م تا دلێ مووم بكه‌م بێ وه‌لیفه‌ته، تیه‌مه‌و دهیشت تاگه‌ر له یه فێشتر لیم ئاس نه‌ودن، نیه‌زانم چۊ وه‌لێیه‌و بۊشم، له خوه‌م بێزار بووم هه‌گ نیه‌تۊیه‌نم ئڕاێ یه‌ێ جاریش بۊیه مه‌ڵهه‌مێگ بووم ئڕاێ دڵ زامدارێ، له یه گ نیه‌تۊیه‌نم رێ‌ێگ بۊنمه‌و تا متمانه پیم بكه‌ێد وه‌ره‌ز بووم، دامینم. هه‌رچێ لێ دۊره‌و كه‌فم دیمهن ئه‌و دۊیه‌ته فێشتر له سه‌ر په‌رده‌ێ خه‌ێاڵم نه‌خش به‌سێدن، ئه‌و دیمه‌نه تا ساتێگ چمه ناو جیه‌گه ها وه‌لمه‌و، ده‌س له كووڵم نیه‌كه‌ێده‌و، هێمان چه‌وم گه‌رم نه‌ۊیه ده‌نگ قیژقاژ دۊیه‌تێگ خاس نیه‌زانم ها له كوو چرچگنێده‌‌مه‌و، په‌ڕمه ده‌ر تا بچمه هاناێه‌و، هه‌رچێ لێ نزیكه‌و بووم دڵه‌ڕاوكیم فێشتره‌و بوو،
– خوه‌ێه، كه‌ژاڵه. كهژاڵ! ئڕا هاوار كه‌ی؟
چه‌ن جارێ ته‌ڵه پا كوتم تا گه‌ر ڕه‌سمه ده‌ر چادره‌گه‌ێ.
– كهژاڵ، كهژاڵ رووڵه، چوه بۊیه؟
– نه، نه! سه‌رێ نه‌وڕن، ژانێ گرێ، نه‌كه‌ن تن خودا، مه‌كه‌ن، گونا دێرێد، بیلا بزاێدن، ویلكانێ بارێ،
هه‌گ هۊچ پشت و په‌ناێ شك نیه‌وه‌ێ په‌نا به‌ێه‌و من:
– خاڵو مه‌یلان، بكه ڕێ خودا مه‌یلان، دۊرێانه‌و بخه، زۊ كه دۊرێانه‌و بخه، قابڵه‌ێ بار بزاێنێده‌ێ، بیلا وه سه‌ر مناڵه‌و نه‌چوود. قه‌وڵ دامه نازار مناڵه‌‌گه‌ێ به‌مه پێ، قه‌وڵ دامه، قه‌وڵ. ئه‌گه‌ر راس ئۊشید و له یانه نید، ئڕا دۊرێانه‌و نیه‌خه‌ید؟! ها دی چوه وه سه‌رمان مه‌نێیه بارن؟ خاكه‌گه‌مان داگیر كردنه، دارائێ و ده‌وڵه‌ت گشت وه تاڵان بردنه، دۊیه‌ته‌گان فەره‌تنه. خانێیه‌‌گان ئاوار كردنه‌سه مل سه‌رمانا. ره‌سمه بان سه‌رێ، كه‌مێ له‌قنمه‌ێ.
– كهژاڵ نه‌گیر دۊیه‌ته‌گه‌م ، نه‌گیر، بۊش ئڕام بزانم چوه بۊیه؟
– ها ت بنووڕه ویلكانه‌گه‌مه‌و، توواس بزاێ، ئێ بێ باوگه‌یله گرتنه لێ، سه‌رێ كه‌نین. نه‌یشتن بزاێ، بنووڕه پێیه‌و سه‌رێ كه‌نینه
یه‌كێ لێان نزیكه‌و بوود و وه ناو له‌پ ده‌ێ له كوتله‌ێ سینه‌م، قورس تر له جاران له نوواێ پا ده‌مه‌گه‌ز:
– چوه لێ توواین كافره‌ێل بێ دین، زاڵمه‌یل بێ خودا ده‌م هه‌ڵپێچین گ چوه؟ رۊ له مه‌ردم گرین ك چوه بوودن، نه‌‌ناسنه‌دان؟ نه دی، نه مه‌ردم خاس ناسنه‌‌دان، بكوشه‌یل خۊنخوه‌ر، بكوشن، بووڕن، وه‌ڵام ئێ مه‌ردمه له رێ ک هه‌ڵوژاننه پا ئه‌و دۊیا نیه‌نه‌ن، تا ئه‌و جانمه‌گ بنێ دۊره تاڕننه‌دان. له قه‌دیما وه‌تنه ته‌ناف زڵم هه‌رچێ كوڵفت ترەو بوودن زۊتر بڕێه‌ێ.
– هه ئێره‌نگه كه‌مه‌ده د له‌ته‌و.
شمشێر شووڕێگ كردێه‌سه قه‌ێا به‌ێده‌‌و بان سه‌ر:
– بكوشه‌م، زاڵم بكوشه‌م ، “مردن خه‌ڵاته بوو له‌شم”
هاوڕێ‌ێگ ها له پاڵ ده‌سم چه‌ن جار له‌قنێده‌م.
– چوه‌ده كاكه؟ چوه‌ده؟ كێ تووای بكوشێدنەد؟چوه بۊیه؟ خه‌و دۊنید؟ هه ئیوه بنووڕنه ئێ بێ باوگه‌‌یله‌و خه‌ویش لیمان هه‌رام كردنه.
كه‌م‌كه‌م له خه‌وا تیه‌م، ئارام گرم. ئه‌و هاورێەگ ها وه‌لمه‌و پیاڵه‌ێ ئاو كه‌ێیه ده‌ممه‌و، وه په‌ڕ جامانه‌گه‌م ئه‌ره‌ق سه‌رد ده‌م چه‌وم سڕم.
– هه‌ڵمه‌ت! هه‌ڵمه‌ت گیان! زۊ هه‌ڵسه‌و پا، هه‌ڵس بگه‌رد، بزان ویلكانێ ئڕام سینی
– ویلكان؟ ئاخه له كوو؟
– چوو‌زانم، هه‌ر چۊنێ بۊیه بچوو یه‌ێ ده‌نگ بسێن. ئه‌گه‌ر وه‌ێ شه‌وه چیدنه‌سه شاریش یه‌ێ ده‌نگ ئڕام بسێن.
هه‌ڵمه‌ت هه‌ڵسێه‌و پا له چادره‌گه چووده دهیشت دۊیاێ ساتێ د سات تیه‌ێده‌و.
بگر برا گیان، بگر یه‌یش ویلكان، ئه‌گه‌ر بزانی وه چ گیر و گرفتێ پهیا پهنه‌وه‌تی یه‌ێ ده‌نگ پێیا كردمه،
– ئڕاێ چوه‌ده؟
– كه‌لد نه‌و
– ئڕاێ كوو چید؟
– هه ئێره‌نگه تیه‌مه‌و
له چادره‌گه ده‌مه‌و دهیشت.
رووژێگ دۊیا تر
چۊ كه‌سێ گ كار دێرێد و نه‌ێرێد رۊ نه‌م له رزێگ چادر، ره‌سمه نزیك چادرێگ كهژاڵ ها له تێ، له تنی گامه‌یلم گرمه‌و، وه نه‌رم ڕه‌ێ بووم،
– خاڵوو، خاڵوو،
– به‌ڵێ دۊیه‌ته‌گه‌م.
– ویلكانه‌گه‌م دۊیه‌شه‌و زای، مناڵێ هاورد، دامه‌ێ نازار، ئه‌گه‌ر بزانید چه‌نێ هه‌ز ئڕاێ كرد!؟
– راس ئۊشی؟ ده‌ی پاو قدوومێ خه‌ێر بوودن خودا بكه‌ێ نازاره‌گه‌م، كهژاڵ گیان، دادا، منیش چه‌ن ده‌نگێ سه‌نمه با وه یه‌كه‌‌‌و به‌شێ بكه‌یم له ئێ دۊیاێ مناڵه‌گان…….
برا، نیشتمان، جانتاێ كتاوه‌گان، ته‌نانه‌ت ئه‌و ویلكانه گ دۊیاێ لاڵكێان فه‌ره‌ێ، داڵگێ له ده‌م مناڵه‌یله‌گانێ گرتێه‌سه‌‌و تا تۊیه‌نس ئڕاێ بسێنێده‌ێ، تا ئه‌وره‌ێگه ها هۊرێ، كه‌س چشتێ نه‌ێیاسه‌‌پێ، گشت لێ سه‌ننه، نه! له هۊرێ نیه كه‌سێ چشتێ داۊدنه پێ، هه‌گ خاس نووڕمه پێیه‌و ده‌م لۊت باریك و قژ زه‌رد، چناوكه‌ێ گرد و مل به‌رز، دیمهن ره‌نگینێگ هه‌چۊ دیمهن وڵاته‌گه‌ێ داسه پێ، وه‌داخه‌و ئێره‌نگه‌‌له ناو كه‌مپێگ له ئاواره‌‌یل شه‌نگاڵ كردێه‌سه بان ته‌‌پووڵكێ خاكه‌و چووارمشقی داس و وه هه‌ر د ده‌س بن هه‌نگڵ ویلكانه‌گه‌ێ گردێه‌و له بان پاێ هه‌ڵپه‌ڕنێده‌ێ، چه‌وێ كه‌فێ له م، ده‌س پاێ گرده‌و كه‌ێ :
