“بازی دراز” ـــ روح اله شرفی
خهڵوهت شهو، چاو تهڕێ پڕ له خۊن
هاته تهمهنا ت وه لاێ م بمین
داڵگه قوروان چهوهیل تهڕد
گیان وه فهداێ مێخهک دهور سهرد
گیان وه فهداێ گوڵوهنی و سهروهنت
گیان وه م دا داڵگه هه لێوخهنت
یادمه ئهوسا مهمووم چی وه جهنگ
یادمه چۊ شێر بهسادهو تفهنگ
شهنگ و قهتارێ ت وه شانێ بهسای
وڵات كهڵهوڕ بۊیهسه خاك پاێ
ئهو دهفه خاڵووم له بازی دراز
ڕاێ سهدهخه نایدن و چینه نهماز
گهرد خودا كردێیه ڕاز نێاز
موور نهماز، ئهسر چهود بۊ وه ڕاز
له تاش سهركهش چهوێ چی وه بان
تهركهش و خومپاره دڵم داڕزان
موور نهمازێ مهنه جی بۊ وه ڕاز
شاهد خۊنێ تنی بازی دراز
قوبڵهێ ڕازێ تنی بازی دراز
خاك شههیدهیل بۊیه موور و نهماز
گهپێ بێیه له بێڕێ و ئهو جهنگه
گهپێ بێیه له خۊن ئهو گوڵڕهنگه
وڵات و ئێڵم بۊیهسه بێقهرار
وهختێ لهش سهرد و سڕێ هاته خوار
هاته نووا هڵهڵه كیشا زووان
بوومه فهداێ قامهت ئێ نهوجوان
داڵگم ئهو شهو وه تهمهناێ ت هات
هاته زووان خنیه بكیشێ وه پات