هرکسی رد می‌شد نگاهی به او می‌انداخت. برخی نزدیک‌تر می‌آمدند و برخی به نگاه و لبخندی و گاه چند کلمه با بغل دستی‌شان یا زمزمه‌ای زیر لب اکتفا می‌کردند. در آن بازار شلوغ که در هر گوشه‌ی آن بساط داد و هوار برپا بود، جلب توجه خیلی سخت بود، اما همان چند کلمه حسابی برایش بازار گرمی می‌کرد. دوباره صدایش را پس کله انداخت و فریاد زد:
خێیارە! خێیار شامامەێ! تەوەڕکە! دەوای گشت دردێگە! دەس ژان، پا ژان، دڵ ژان، سەر ژان…
بڕەس تا تەمام نەۊیە!
هرکس جلو می‌آمد و قیمت می‌پرسید می‌گفت:
کیلووێگ هەیشت تمەن، تەوەڕکە تەوەڕک! درمان گشت دەردەیله، دەس ژان، پا ژان سەر ژان! ژنێگ نەزووک بۊ، پارەکە وە نیەتەو خێیار شامامەێ خوارد ئێرنگە لە مووجزەێ کوڕێ ها پێ!
سپس سرخوش از بازاریابی خوبش دوباره بساط فریاد زدن را پهن می‌کرد.
پیرزنی لاغر اندام با موهایی حنایی بافته شده که از زیر سەروێن بیرون آمده و خود نمایی می‌کردند، آرام آرام راه می‌رفت و از روی جدول‌های کنار خیابان در حالی که با دستش زانویش را فشار می‌داد به سختی رد شد و به سمت مرد جوان حرکت کرد. تبلیغات مرد نظر او را نیز جلب کرده بود!
جلوتر رفت و خود را به طبق خیارهای تبرکی شفابخش رساند، یکی را در دست گرفت و خاک‌هایی که خیار را پوشانده بود را با دستش پاک کرد و دستش را به پاهایش مالید و از مرد پرسید:
-کوڕەگەم مەنێ چەنێ؟؟؟
مرد جواب داد:
مەمووژن مەنێ بیس و چوار .کیلووێگ هەیشت هزار
-ها ڕووڵە یە ئڕا ئێقەورە گرانە! لەو خوارە دانە کیلووێ پەنج هەزار!
داڵگە یە فەرخ دێرێد یە هن شامامەێە! تەوەڕکە!
پیرزن کمی فکر کرد و سپس گفت:
– کیلووێگ ئڕام بکیش، شامامەێ خوەێ وە دیار سەردەو بوودن.
مرد جوان چند خیار در نایلون انداخت و پس از وزن کردن به دست او داد. پیرزن طوری که بدنش مشخص نشود کمی پیراهنش را بالا زد و از لابه‌لای کش جوراب بلندش چند اسکناس کهنه که گویی انها را از دهان گاو بیرون کشیده، به مرد داد. مرد جوان پول‌ها را شمرد، سرش را کمی بالا آورد، پس از اندکی درنگ گفت:
-میمگە یە هزار تمەنێ کەمە!
پیرزن چشمانش که در اثر پیری بی فروغ شده بود را به مرد دوخت و گفت:
-خوو چوە بوود ت هزار تمەن لە م نەسینیدن؟ لەئێ داڵگ پیردە! وە خودا دی هۊچ وە پیم نییە، باێەس وە ئێ پاێ ژان کردگمەو تا ماڵ بچم! لە جیێ قەوڵ دەم لە سەر نماز هزار سەلەوات ئڕادان بکیشم، سەدەقەێ سەر خوەد و مناڵد!
مرد جواب داد:
-داڵگم مەگەر م ئیە وە سڵام و سەلەوات دانەسە پیم؟ دووا خاسە، ئمجا ئڕا م وە نان و ئاو نیەود.
ئەو دەڵقدە بێیە پیم…
نایلون را از دست پیرزن بیرون کشید و چند خیار از آن بیرون آورد، دوباره وزن کرد و بەدست پیرزن داد.
پیرزن با غصه به خیارها نگاه کرد و شروع به شمردن آن‌ها کرد، پنج دانه بود، چند بار شمرد اما درست پنج دانه بودند! در ذهنش مشغول تقسیم شد.
عەڤدڵایش دگانێ ژان کەێد، شمەلی قەن دێرێد، بانوو پشتێ ژان کەێد، سهەیلا دەسێ پنام دێرێد و یکتا باێەس دەسێ ئەمەڵ بکێد!
یەکێ ئڕا کوڕەێ زیبا، شامامەێ خوەێ کارێ بکەێدن بمەزریەێد کەم جەنگ و مرافە بکەێد. سەنا دڵێ ژان کەێد، ئاتنایش مناڵە دڵێ قرچێد، یانه پەنج گلەس!
پیرزن مشغول حساب کتاب بود که مردی نزد فروشنده آمد و گفت:
-بۊش وه قازیوەن یه تەوەڕکی شازاده مامەده و شەفا دەێد!
مرد جواب داد:
-ئا وه شیر داڵگد تەوەڕکی شامامەێ سەرپیەڵە!
