شعر نو
سییه پرۊسنهکەیل بار نیهکهن / پارچە شێعرێگ لە کەیوومەرس رزایی
سییه پرۊسنهکەیل بار نیهکهن
داس قیرهت تێژ کردموو
کولینکێ له ئەزرهتەیل نهچهقیاێ پڕ
ئەوسا،
من و وەهار کەفتیمه رێیا
ساڵەیل تیەریک کڕیوه و بهردهل ئجووز بڕیمن
رۊاێ رۊمان دەیشتەێ سەرد و تیەریک زمسان
دەسێ داس وه دەسمەو
گوپێ له ئەزرەتەیل هەڵقوڕانم
ئەوسا،
م لەێ زمسان ئەنەخورده
دەرەو کردموو
وەهار له شوونم
بافه ناوه
تا کردیمەێ خەرمان گەوراێگ
ئێکەش تووز شەکەتی پشانیمه بانێیەو
پڵسکێ له ئاگر تاوسان نایمه پێیەو
له ئەوه ئەو دۊوا
دی نه مەلۊچگێ له ورسی مردوو
نه دار رۊتەڵ قۊتەڵێگ رقیاو
نه سیەپرۊسنەکێگ لەێ وڵاته بار کرد؟!