شڕۆڤەی شاعر : کاتی خۆی ئەم شێعرەم بۆ کۆبانی نووسیبو
ئێستا تەنها دوو وشەی کۆبانی و عەفرین م گۆڕی
وەختێک بۆ کۆبانیم نووسی تاقمێکی کەم هیوایان وابوو کۆبانی دەتوانێ خۆڕاگر بێ
.
بۆ عەفرین
من هه‌زاران ساڵه له ڕێچکه دام
له گۆمه شینان په‌ڕیوه‌تمه‌وه
له ئه‌نفالان پیاده کراوم
له شنگالان هه‌ڵیانداشتووم
له کۆبانیش قڕ
من به پێچه‌وانه‌ی هەموو دونیا
یێکه‌م
بێزم له داعشی خامۆش
له ئه‌ردوغان
له نیفاق
ده‌بێته‌وه
سه‌د هێنده‌ی دیکه‌ش له ئاوی قوڕاو ماسی بگری ئه‌ی عوقده‌یی
ئه‌وە کوردە و کوڕی ڕەش
فه‌رمانده‌کانم
به‌هارین
ڕه‌نگین
ئه‌خته‌رسان سێره ده‌گرن به چاوی ڕه‌ش و گه‌شیان
سێره‌ی ئومێد
سێره‌ی ناپاڵمین
سێره‌یه‌ک که ساڵانێ له‌مه‌و به‌ر
لووتکه‌ی ئه‌ده‌بیاتی کورد
له یادگارێکی شیرین دا
ئاواته به‌رزه‌که‌ی
له گوڵێکی هیوادا پێچاوه‌و
له خه‌ونێکی که پێتانیه‌وه دیبوو ، ده‌ی دێرا
باوکی قه‌تاره‌ش
قۆڵ ده‌قۆڵی داجۆماڵی ده‌کرد ، به ده‌نگ
عەفرین و
هه‌موو خوشکانی عەفرین
پڕن له ئه‌خته‌ر
له به‌هارین
له‌ڕه‌نگین
هه‌تا توله‌ی وه‌ک ئەردوغانی فاشیست و سەرکردەی داعشییەکان به‌چۆک دابێنن و
جاشەکانیشی بە تەنها گوللەیەک بتۆپێنن
بەڵێ
له ناو که‌وانه‌ش دا ( عەفرین ته‌نها هێمایێکه)
برای عفرین
من
هزاران سال است کە ادامە میدهم و رو بە راهم
از ” گومە شین ” ها عبور کردەام
در ” انفال ” ها پاهایم را گرفتند
در “شنگال ” ها مرا پرت کردەاند تە درەها
و در ” کوبانی ” ها ژنوساید
من بر خلاف همەی مردم دنیا
اول از هر چیز
چندشم میشود از داعش خاموش
از اردوغان
از نفاق
هزار برابر بیشتر ازین از آب گل آلود ماهی بگیری
ای عقدەایی ” کـورد” بیدی نیست کە با این بادها بلرزد
فرماندەهایم
بهارین
رنگین
اختر سان نشانە میگیرند با چشمان سیاە و پر از شوقشان
نشانەی امید
نشانەای ناپالم سا
نشانەای کە خیلی سالها پیش از این
قلەی ادبیات کورد
در ” یادگار شیرین ” ی
آرزوی بلندش را
در ” گل آرزو ” یی پیچید
و در خوابی کە برایتان دیدە بود
آب و دان ش میداد
پدر مقام و قطار آواز کوردی هم
دوشا دوش او لای روبی روحها را میکرد با نوایش
عفرین و
همەی خواهران عفرین
لبالب اند از
اختر
بهارین
رنگین
تا تولەای همچون اردوغان فاشیست وسرکردەی داعش را بە زانو در بیاورند
و مزدورانش را تنها باگلولەای به هلاکت برسانند
بله
داخل پرانتز هم
( عفرین تنها یک نشانە است )
