“بازی دراز” ـــ روح اله شرفی

خه‌ڵوه‌ت شه‌و، چاو ته‌ڕێ پڕ له خۊن                                           

هاته ته‌مه‌نا ت وه لاێ م بمین

داڵگه قوروان چه‌وه‌یل ته‌ڕد

گیان وه فه‌داێ مێخه‌ک ده‌ور سه‌رد

گیان وه فه‌داێ گوڵوه‌نی و سه‌روه‌نت

گیان وه م دا داڵگه هه لێوخه‌نت

یادمه ئه‌وسا مه‌مووم چی وه جه‌نگ

یادمه چۊ شێر به‌ساده‌و تفه‌نگ

شه‌نگ و قه‌تارێ ت وه شانێ به‌سای

وڵات كه‌ڵهوڕ بۊیه‌سه خاك پاێ

ئه‌و ده‌فه خاڵووم له بازی دراز

ڕاێ سه‌ده‌خه نایدن و چینه نه‌ماز

گه‌رد خودا كردێیه ڕاز نێاز

موور نه‌ماز، ئه‌سر چه‌ود بۊ وه ڕاز

له تاش سه‌ركه‌ش چه‌وێ چی وه بان

ته‌ركه‌ش و خومپاره دڵم داڕزان

موور نه‌مازێ مه‌نه جی بۊ وه ڕاز

شاهد خۊنێ تنی بازی دراز

قوبڵه‌ێ ڕازێ تنی بازی دراز

خاك شه‌هیده‌یل بۊیه موور و نه‌ماز

گه‌پێ بێیه له بێڕێ و ئه‌و جه‌نگه

گه‌پێ بێیه له خۊن ئه‌و گوڵڕه‌نگه

وڵات و ئێڵم بۊیه‌سه بێقه‌رار

وه‌‌ختێ له‌ش سه‌رد و سڕێ هاته خوار

هاته نووا هڵهڵه كیشا زووان

بوومه فه‌داێ قامه‌ت ئێ نه‌وجوان

داڵگم ئه‌و شه‌و وه ته‌مه‌ناێ ت هات

هاته زووان خنیه بكیشێ وه پات