هه‌گ نووڕمه پێیه‌و خه‌ێده‌مه هۊرد وێنه‌ێ مناڵێگ ک له پاڵ ده‌ر که‌ڵاسێگ وساس و وه حه‌سره‌تێگه‌و نووڕێه ناوێیه‌و،
– چوه‌ێگه نووڕیه پیمه‌و؟
– هۊچ دۊیه‌ته‌گه‌م.
– م دۊیه‌ت ت نیم، ئێ ویلکانه نیه‌م، نیهمهێ، نه نیهمهێ .
زۊ هه‌ڵسێده‌و پا، نه‌ێده ده‌وا، ده‌رچوودن، چه‌ویلم تا ئه‌وره‌ێگه بڕ که‌ێ له شوونێ چوو، له ناو ڕزێ له‌و چادره‌‌‌یل چه‌ر‌مێیه گوم بوودن. له جی هه‌ۊرات ، بو نمرچ ناو چادره‌‌یله‌گه ئه‌زیه‌ت که‌ێ، لوو فێشتر ئه‌و چادره‌یله دانه‌سه‌‌و بان تا خوه‌ر به‌ێده لێیان، ئه‌نجه‌ڵ ئه‌سپاوه‌گان بوو بڕ بوون، چۊ فه‌رمانده‌ێگ له ئوردوگاگه‌ێ بازدید بکه‌ێ سه‌ر کیشمه ناو هه‌رکام له‌و چادره‌یله، چه‌وم چووه مل ئه‌و فه‌قیره‌ێا، هه چۊ وه‌رکێگ له چنگ گورگ ده‌ر چۊدن له پشت ئه‌و په‌تووه‌یلێ گ خه‌ڵک له ڕێ خودا دا‌نه‌سه پێیان خوه‌ێ شاردێه‌‌‌سه‌و، چه‌وێ که‌فێده لیم خوه‌ێ دزێده‌و، چمه نزیکه‌و تا ده‌سێ بارمه سه‌رێیا به‌شکه‌م دڵ پڕ له کڵ کوم ئارام بگرێ، فێشتر چووده دۊیا‌وه، رپه‌ێ دڵێ تیه‌ێدن، ویلکانه‌‌گه نه‌ێده پشت و شارێده‌وه‌ێ.
– نه‌وه نووا
– ئڕا ؟
– نیهمهێ، وه خودا نیهمهێ، زوور لیم نه‌که، ویلکانه‌گه‌م دگیانه، توواێ بزاێ، پا وه مانگه، مناڵ براژنه‌گه‌م له بارێ بردین! تین ئه‌و دڵدان نه‌ێاد؟ بۊنه خۊنێ خوه‌ێ به‌س نییه؟ هه بیلن یه بزاێ، ویلکانێ بارێ، قه‌وڵێ دامه‌سه نازار دووسم. بێچاره داڵگ نه‌ێرێد ئڕاێ درس بکه‌ێدن، بنه‌ماڵه‌گه‌ێ ته‌رف و تۊن کردینه، خه‌ێرخوازێ له ڕێ خودا هێوه‌تێ که‌ێدن. له زۊیه‌و دڵێ ها ویلکانه‌و، بیلا مناڵ ویلکانه‌گه‌م به‌مه پێ.
– که‌له کارد نه‌ێرم دۊیه‌ته‌گه‌م.
– دروو ده‌ی. ئۊیه راسه زوواندان نییه.
هه‌رچێ هه‌وڵ ده‌م و ته‌قه‌لا که‌م تا دلێ مووم بکه‌م بێ وه‌لیفه‌ته، تیه‌مه‌و دهیشت تاگه‌ر له یه فێشتر لیم ئاس نه‌ودن، نیه‌زانم چۊ وه‌لێیه‌و بۊشم، له خوه‌م بێزار بووم هه‌گ نیه‌تۊیه‌نم ئڕاێ یه‌ێ جاریش بۊیه مه‌ڵهه‌مێگ بووم ئڕاێ دڵ زامدارێ، له یه گ نیه‌تۊیه‌نم رێ‌ێگ بۊنمه‌و تا متمانه پیم بکه‌ێد وه‌ره‌ز بووم، دامینم. هه‌رچێ لێ دۊره‌و که‌فم دیمهن ئه‌و دۊیه‌ته فێشتر له سه‌ر په‌رده‌ێ خه‌ێاڵم نه‌خش به‌سێدن، ئه‌و دیمه‌نه تا ساتێگ چمه ناو جیه‌گه ها وه‌لمه‌و، ده‌س له کووڵم نیه‌که‌ێده‌و، هێمان چه‌وم گه‌رم نه‌ۊیه ده‌نگ قیژقاژ دۊیه‌تێگ خاس نیه‌زانم ها له کوو چرچگنێده‌‌مه‌و، په‌ڕمه ده‌ر تا بچمه هاناێه‌و، هه‌رچێ لێ نزیکه‌و بووم دڵه‌ڕاوکیم فێشتره‌و بوو،
– خوه‌ێه، که‌ژاڵه. کهژاڵ! ئڕا هاوار که‌ی؟
چه‌ن جارێ ته‌ڵه پا کوتم تا گه‌ر ڕه‌سمه ده‌ر چادره‌گه‌ێ.
– کهژاڵ، کهژاڵ رووڵه، چوه بۊیه؟
– نه، نه! سه‌رێ نه‌وڕن، ژانێ گرێ، نه‌که‌ن تن خودا، مه‌که‌ن، گونا دێرێد، بیلا بزاێدن، ویلکانێ بارێ،
هه‌گ هۊچ پشت و په‌ناێ شک نیه‌وه‌ێ په‌نا به‌ێه‌و من:
– خاڵو مه‌یلان، بکه ڕێ خودا مه‌یلان، دۊرێانه‌و بخه، زۊ که دۊرێانه‌و بخه، قابڵه‌ێ بار بزاێنێده‌ێ، بیلا وه سه‌ر مناڵه‌و نه‌چوود. قه‌وڵ دامه نازار مناڵه‌‌گه‌ێ به‌مه پێ، قه‌وڵ دامه، قه‌وڵ. ئه‌گه‌ر راس ئۊشید و له یانه نید، ئڕا دۊرێانه‌و نیه‌خه‌ید؟! ها دی چوه وه سه‌رمان مه‌نێیه بارن؟ خاکه‌گه‌مان داگیر کردنه، دارائێ و ده‌وڵه‌ت گشت وه تاڵان بردنه، دۊیه‌ته‌گان فەره‌تنه. خانێیه‌‌گان ئاوار کردنه‌سه مل سه‌رمانا. ره‌سمه بان سه‌رێ، که‌مێ له‌قنمه‌ێ.
– کهژاڵ نه‌گیر دۊیه‌ته‌گه‌م ، نه‌گیر، بۊش ئڕام بزانم چوه بۊیه؟
– ها ت بنووڕه ویلکانه‌گه‌مه‌و، توواس بزاێ، ئێ بێ باوگه‌یله گرتنه لێ، سه‌رێ که‌نین. نه‌یشتن بزاێ، بنووڕه پێیه‌و سه‌رێ که‌نینه
یه‌کێ لێان نزیکه‌و بوود و وه ناو له‌پ ده‌ێ له کوتله‌ێ سینه‌م، قورس تر له جاران له نوواێ پا ده‌مه‌گه‌ز:
– چوه لێ توواین کافره‌ێل بێ دین، زاڵمه‌یل بێ خودا ده‌م هه‌ڵپێچین گ چوه؟ رۊ له مه‌ردم گرین ک چوه بوودن، نه‌‌ناسنه‌دان؟ نه دی، نه مه‌ردم خاس ناسنه‌‌دان، بکوشه‌یل خۊنخوه‌ر، بکوشن، بووڕن، وه‌ڵام ئێ مه‌ردمه له رێ ک هه‌ڵوژاننه پا ئه‌و دۊیا نیه‌نه‌ن، تا ئه‌و جانمه‌گ بنێ دۊره تاڕننه‌دان. له قه‌دیما وه‌تنه ته‌ناف زڵم هه‌رچێ کوڵفت ترەو بوودن زۊتر بڕێه‌ێ.
– هه ئێره‌نگه که‌مه‌ده د له‌ته‌و.
شمشێر شووڕێگ کردێه‌سه قه‌ێا به‌ێده‌‌و بان سه‌ر:
– بکوشه‌م، زاڵم بکوشه‌م ، “مردن خه‌ڵاته بوو له‌شم”
هاوڕێ‌ێگ ها له پاڵ ده‌سم چه‌ن جار له‌قنێده‌م.
– چوه‌ده کاکه؟ چوه‌ده؟ کێ تووای بکوشێدنەد؟چوه بۊیه؟ خه‌و دۊنید؟ هه ئیوه بنووڕنه ئێ بێ باوگه‌‌یله‌و خه‌ویش لیمان هه‌رام کردنه.
که‌م‌که‌م له خه‌وا تیه‌م، ئارام گرم. ئه‌و هاورێەگ ها وه‌لمه‌و پیاڵه‌ێ ئاو که‌ێیه ده‌ممه‌و، وه په‌ڕ جامانه‌گه‌م ئه‌ره‌ق سه‌رد ده‌م چه‌وم سڕم.
– هه‌ڵمه‌ت! هه‌ڵمه‌ت گیان! زۊ هه‌ڵسه‌و پا، هه‌ڵس بگه‌رد، بزان ویلکانێ ئڕام سینی
– ویلکان؟ ئاخه له کوو؟
– چوو‌زانم، هه‌ر چۊنێ بۊیه بچوو یه‌ێ ده‌نگ بسێن. ئه‌گه‌ر وه‌ێ شه‌وه چیدنه‌سه شاریش یه‌ێ ده‌نگ ئڕام بسێن.
هه‌ڵمه‌ت هه‌ڵسێه‌و پا له چادره‌گه چووده دهیشت دۊیاێ ساتێ د سات تیه‌ێده‌و.
بگر برا گیان، بگر یه‌یش ویلکان، ئه‌گه‌ر بزانی وه چ گیر و گرفتێ پهیا پهنه‌وه‌تی یه‌ێ ده‌نگ پێیا کردمه،
– ئڕاێ چوه‌ده؟
– که‌لد نه‌و
– ئڕاێ کوو چید؟
– هه ئێره‌نگه تیه‌مه‌و
له چادره‌گه ده‌مه‌و دهیشت.
رووژێگ دۊیا تر
چۊ که‌سێ گ کار دێرێد و نه‌ێرێد رۊ نه‌م له رزێگ چادر، ره‌سمه نزیک چادرێگ کهژاڵ ها له تێ، له تنی گامه‌یلم گرمه‌و، وه نه‌رم ڕه‌ێ بووم،
– خاڵوو، خاڵوو،
– به‌ڵێ دۊیه‌ته‌گه‌م.
– ویلکانه‌گه‌م دۊیه‌شه‌و زای، مناڵێ هاورد، دامه‌ێ نازار، ئه‌گه‌ر بزانید چه‌نێ هه‌ز ئڕاێ کرد!؟
– راس ئۊشی؟ ده‌ی پاو قدوومێ خه‌ێر بوودن خودا بکه‌ێ نازاره‌گه‌م، کهژاڵ گیان، دادا، منیش چه‌ن ده‌نگێ سه‌نمه با وه یه‌که‌‌‌و به‌شێ بکه‌یم له ئێ دۊیاێ مناڵه‌گان…….
برا، نیشتمان، جانتاێ کتاوه‌گان، ته‌نانه‌ت ئه‌و ویلکانه گ دۊیاێ لاڵکێان فه‌ره‌ێ، داڵگێ له ده‌م مناڵه‌یله‌گانێ گرتێه‌سه‌‌و تا تۊیه‌نس ئڕاێ بسێنێده‌ێ، تا ئه‌وره‌ێگه ها هۊرێ، که‌س چشتێ نه‌ێیاسه‌‌پێ، گشت لێ سه‌ننه، نه! له هۊرێ نیه که‌سێ چشتێ داۊدنه پێ، هه‌گ خاس نووڕمه پێیه‌و ده‌م لۊت باریک و قژ زه‌رد، چناوکه‌ێ گرد و مل به‌رز، دیمهن ره‌نگینێگ هه‌چۊ دیمهن وڵاته‌گه‌ێ داسه پێ، وه‌داخه‌و ئێره‌نگه‌‌له ناو که‌مپێگ له ئاواره‌‌یل شه‌نگاڵ کردێه‌سه بان ته‌‌پووڵکێ خاکه‌و چووارمشقی داس و وه هه‌ر د ده‌س بن هه‌نگڵ ویلکانه‌گه‌ێ گردێه‌و له بان پاێ هه‌ڵپه‌ڕنێده‌ێ، چه‌وێ که‌فێ له م، ده‌س پاێ گرده‌و که‌ێ :
