«کـــــەپــــوو » – فـەرهاد عــزەتــیزادە

هساره لە دەم ئێوارگانێگ دۊیەتڵەێگ وەپاێ پەتی وەرەو کۊیە وای. کوچگ هۊردە و دڕگ پاێ زەخم کردۊد، ئەما، لێ ئاگا نەۊ ! هەیە زانس باێە دەو بکەێ. وەرو کام لا؟ خوەییش نەزانس ! دەو کرد و دە و کرد تا لێڵە زەۊ گرت و شەوار، قروژنەک روژ دەر هاورد. شەکەت و میەنێ، لەبن دار وەنێ خەوێ بردەو.
رووژ بان هڵاتۊد ! دۊیەت لە کزەێ سەرما و لە گژەێ وا ، گاجار تەکان برد و گاجار خوەێ کـۊژەو کرد و وە لچەقوڵی دجاره خەفت.
له خەو بۊ یا خەوەر ، خوەێ نەزانس! هەیه زانس ، مەلێ هاته بان سەرێ و دجا وەت:
– کەپو! کەپو!
ئێکە وە دەنۊک لەشێ خوران و نووڕسه دۊر و دەیشته وەت:
– دۊیەتە دەم رنگینەگە! له بن ئێ دار وەنە چوە کەید!؟
دۊیەت وەت:
– مەل رەنگین! هەرساڵ دۊنمەد لانەورێزی ! ئڕا ت نیەزانی دۊیەکە چوە بۊ!؟ خوەم ئڕات گشتی ئـۊشم ! لەپسا ، من و داڵگم و مەموژنەیلم خەۊر پەنجە دایمن ! داڵگم ماس کوڵیاێ دا پیمان. ریەن هات ئڕا بەرێ و دەنگ زەنگ مل پەس هات، منیش دۊرەو کەفتم تا بنوڕمه ریەن و وەریل، ساوا قاڕ و قۊ کرد! دیم له دۊرا د باڵان شەقە دان لە باڵ و هاتن! لەوراگ خوەر مرێ، هاتن! چۊ داڵە گیژان خڕ خواردن، گل خواردن و چشتێ خسنەو خوار ! ماڵمان ئاگر گرت ! سییە ماڵ قڵ قوێ دامرد! گشتێ مردن ، هه م مەنم و منیش وایم ! وەرو کام لا، خوەمیش نیەزانم ! مەلە رنگینەگە ! ت دەردت چوەس ؟ ئڕا چوە هر ساڵ وەهار کەپو کەپو کەید!؟
مەل هناسێ کیشا و وەت :
– ئەوسا م وەۊگ بۊم ! ئەو دەوره ئاد راسان بۊ، ئیمەیش جور مەردم ریەن و چاروا داشتیم ! وەهار بۊ، زەمین لە ئاو توقیاۊد . گوڵەیل ئەو یەک چـڕین ، لە بەرێ ئێواره ، چەن تانچە شیر دوشاۊمن، خەسۊرەم وەلما گەنۊ ! وەت:
– تانچەگان ئەوەڵ پڕۊن، ئڵان خالیین، ئێ شیرە ڕشیاس. هەرچێ قەسەم خواردم، باوڕ نەکرد.
وەتم:
کەفۊ ! دانیشت ! کەف دانیشێ! باوڕ نەکرد. منیش لە دۊ خوەر چڕیم ئەو خودا! ئەو دەورە دروو کەم بۊ! ئاد راسان بۊ! وەتم خوودا بکرەمە مەلێ، بۊمە مەلێ ! هە چۊ واشە ! وەهاران تیەم هاوار بێ گونای خوەم کیشم ! مەردمان گومان بەن م ئـۊشم کەپو ! دۊیەتڵەێ دەم رەنگین ! لە زەمین ئاگر وارێ ! وایین بێ وەلیفەتە! بەو بنیش ئەو بان باڵم تا بوەمەد وەرەو ئاسمان ، بووەمەد ئڕا مولەق!
دۊیەت گڕێ ساکت مەن، بچم نەچم کرد، میلکان وەجی بیلم و بووام ! یا دجاره کوانێ بکەنم !؟ ئاگر رووشن کردن، تیلا و میەخ کوتان! گاڕەێ کەو لە کۊیەسان، قاڕەێ وەرک له کووز، زنەی و زنگانی ! چوە باێە کرد ؟ یەێ رووژ تەمام لە خورەتاو داو نسار و لە نسار ئەو خورەتاو ! خێیاڵ چۊ خورە گیانێ سزان و ئەرەق ڕشان و زووانێ لەنگ دا !
دۊیەت هاتەو ئڕا میلکان. باوش باوش لاوماڵک و تیلە تیلە چیڵگ کوو کرد تا بۊ وە خەرمانێ.
چەوماخ و کوچگاره و قاو دا لەیە کەو!
بوو خوەش قاو هێز گرت. ئاگر زووان وەشان و دنیا بۊ وە رووژ نیمەرو. دۊیەت لە دەور ئاگر شروع کردە دەوین. پڵسک گەوراێگ گرتـۊدە دەسەو. لە تیەریکی شەو زرکەێ چەو گورگەیل چما گونووژ چییه گیان ئاێەما . لە هەر لاێا و لە هەر پەلێگا ، نۊزە و لۊلەێ گورگ هات. وا دەنگ سمکوو سوارەیل هاورد و گڕێ نەکیشا هیلەێ ئەسپ و شیپەێ ماین وسۊرەێ قاتر وڵات گرتە وەر ! دنیا پڕ لە هەلا هەلاۊ ! لە دۊر دۊرا گوڵتوپەێگ ئاگر دیارۊ و چمان گەردە چۊچان سەر لە کەشکەشان بردۊد و گل خواردو پل خوارد و زووان وەشان وباڵ باڵ تیەریکی شان خالی کرد …